Ο βαθμός δυσκολίας των αντιπάλων του αυξάνεται, όμως ο Ολυμπιακός συνεχίζει να διατηρεί την απόδοσή του σε υψηλά επίπεδα. Οι Ερυθρόλευκοι κυριάρχησαν απέναντι στη Ζενίτ και επιβεβαίωσαν ότι βρίσκονται σε σταθερά καλή τροχιά, παρότι έχουν ακόμα πολλά να βελτιώσουν. Το σημαντικό είναι ότι ως σύνολο δείχνουν να προοδεύουν και να κάνουν συνεχώς βήματα προς τα εμπρός.
Στο πρώτο τους παιχνίδι για το όμορφο τουρνουά «Νεόφυτος Χανδριώτης», ο Ολυμπιακός είχε και πάλι καλό ρυθμό στην επίθεση, βρήκε συνεργασίες και λύσεις, ακόμα κι όταν η Ζενίτ έσφιγγε σοβαρά στην άμυνά της, αν και τη σημαντική βελτίωση την έδειξε στην άλλη πλευρά του γηπέδου. Σε σχέση με την εικόνα τους απέναντι στη Μονακό, οι Πειραιώτες ήταν πολύ πιο συγκεντρωμένοι στην άμυνα, οδηγώντας το αρκετά πιο ποιοτικό σύνολο του Τσάβι Πασκουάλ σε μπόλικες ανορθόδοξες επιλογές. Αντιμετώπισαν, πάντως, κάποια προβλήματα στο αμυντικό ριμπάουντ, ειδικά από τη χαλάρωση που προκάλεσε στο δεύτερο ημίχρονο η τιμή της διαφοράς.
Η Ζενίτ δυσκολεύτηκε να κυκλοφορήσει σωστά την μπάλα και μπορεί το ποσοστό της στα τρίποντα να ήταν όντως ασυνήθιστα χαμηλό (1/19), όμως πέρα από την κακή μέρα στην οποία βρέθηκε η περιφέρειά της, πολλές από τις εκτελέσεις έγιναν κάτω από όχι ιδανικές προϋποθέσεις.
Στην αντίπερα όχθη, ο Ολυμπιακός σούταρε και πάλι καλά από την περίμετρο κι αυτή είναι μια συνθήκη που πρέπει να αρχίσουμε σιγά-σιγά να τη θεωρούμε κανόνα και όχι εξαίρεση στην ερυθρόλευκη στατιστική. Πλέον, υπάρχουν και περισσότερα όπλα και πιο κατάλληλες προϋποθέσεις, ώστε το μακρινό σουτ του Ολυμπιακού να αποκτήσει υψηλότερα στάνταρ.
Εκτός από την έλευση του Ντόρσεϊ, την εκπληκτική συνέπεια του Βεζένκοφ, αλλά και την «ήρεμη απειλή» του Γουόκαπ, το ίδιο το παιχνίδι του Ολυμπιακού βοηθά στο να παράγονται σουτ με αντικειμενικά καλές πιθανότητες να καταλήξουν στο καλάθι. Η μπάλα κυκλοφορεί γρήγορα και περισσότερο, μπαίνει στο ζωγραφιστό και ξαναβγαίνει, βλέπουμε περισσότερες έξτρα πάσες, αλλά και off-ball κινήσεις.
Το τρίποντο εισέρχεται πιο έντονα στην επίθεση των Πειραιωτών ως ορθολογική και απόλυτα στοχευμένη δράση και όχι ως ηρωική πράξη ή τελευταία λύση λίγο πριν εκπνεύσει ο χρόνος της κατοχής. Για να σουτάρει μια ομάδα καλά, χρειάζεται και να πασάρει καλά. Μόνο έτσι, άλλωστε, θα εκμεταλλευτεί τους παίκτες με ιδιαίτερη ικανότητα στο συγκεκριμένο τομέα. Δημιουργώντας τους προϋποθέσεις.
ΥΓ. Το πρώτο πραγματικό κρας τεστ για τον Ολυμπιακό είναι απόψε με την ΤΣΣΚΑ, μια από τις δυο-τρεις πληρέστερες ομάδες της Ευρώπης.
ΥΓ2. Ψάχνοντας για δυσκολίες, οι μεγαλύτερες για τους Ερυθρόλευκους έως τώρα εντοπίζονται στη θέση «3». Ο Παπανικολάου είναι δεδομένο (και απόλυτα φυσιολογικό) ότι χρειάζεται παιχνίδια έπειτα από τόση αποχή, ενώ και ο ΜακΚίσικ φαίνεται αρκετά «βαρύς» ακόμα. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε περιπτώσεις που του δίνεται η ευκαιρία για ένα δυναμικό drive, εκείνος προτιμά να σουτάρει τρίποντο.
ΥΓ3. Το «μάτι» του Μπαρτζώκα επιβεβαιώνεται ακόμα μια φορά στην περίπτωση του Λιβιό. Ενός παίκτη που άφηνε τους περισσότερους αδιάφορους πέρσι, που παρά το δυνατό του φίνις δε βρήκε πολλούς συμμάχους για την παραμονή του και που τελικά εξελίσσεται σε κομβικότατη μονάδα για τον Ολυμπιακό.
ΥΓ4. Ο Ντόρσεϊ μπορεί να δείχνει συχνά-πυκνά τις επιθετικές του αρετές, αλλά ακόμη δεν έχει πάρει κανονικά μπροστά. Στο ρελαντί δουλεύει.
ΥΓ5. Η εμφάνιση του Λαρεντζάκη στο πρώτο ημίχρονο περικλείει ό,τι ακριβώς χρειάζεται από εκείνον ο Ολυμπιακός. Στο δεύτερο παρασύρθηκε λίγο. Γενικά, πάντως, μέσα από το ρόλο του μπορεί να αποβεί πολύτιμος.