Ενόσω η 53χρονη επικεφαλής της γαλλικής ακροδεξιάς, Μαρίν Λεπέν, άρχιζε από την Κυριακή και επίσημα την προεκλογική εκστρατεία της για τις κρίσιμες προεδρικές εκλογές του 2022, εστιάζοντας στη «γαλλική ταυτότητα» και στις προσπάθειες «κατά της ταλιμπανιοποίησής της» -όπως η ίδια είπε-, η 62χρονη σοσιαλίστρια Αν Ινταλγκό έριχνε τη δική της πολιτική «πιστολιά», επισημοποιώντας τις προεδρικές φιλοδοξίες της, με κεντρικό της μήνυμα μία Γαλλία «ίσων ευκαιριών».
«Το ρεπουμπλικανικό μοντέλο αποσυντίθεται μπροστά στα μάτια μας», τόνισε η πρώτη γυναίκα δήμαρχος του Παρισιού ενώπιον υποστηρικτών της, ανακοινώνοντας ότι θα διεκδικήσει το προεδρικό χρίσμα των Σοσιαλιστών.
Όχι όμως στη Πόλη του Φωτός, όπου κρατά τα «ηνία» από το 2014, αλλά σε εκδήλωση στη Ρουέν της Νορμανδίας, επιχειρώντας να «σπάζει» σημειολογικά τα στενά γεωγραφικά και πολιτικά όρια της γαλλικής πρωτεύουσας, εκτός των οποίων παραμένει σχετικά άγνωστη στον μέσο ψηφοφόρο.
Η Αν Ινταλγκό (Reuters)
Εστιάζοντας στην κοινωνική συνοχή
Εν μέσω και της πανδημίας, οι ανισότητες σε όλη τη χώρα -οικονομικές και κοινωνικές- μεγεθύνονται, υπογράμμισε στην ομιλία της η Ινταλγκό.
Γι’ αυτό και βασικοί στόχοι της, διακηρύττει, είναι η επαναβιομηχανοποίηση και η οικονομική ανάπτυξη με «πράσινο πρόσημο», η ενίσχυση της εργασίας και η στήριξη της εκπαίδευσης, ώστε να υπάρξει κοινωνική δικαιοσύνη και «να έχουν ίσες ευκαιρίες όλα τα παιδιά στη Γαλλία».
Για να το πετύχει, ωστόσο, θα πρέπει να αποτελέσει μια εξ αριστερών και με αξιώσεις πρόκληση στις υποψηφιότητες της ακροδεξιάς Λεπέν και του κεντροδεξιού προέδρου Μακρόν, που ήδη εδραιώνονται δημοσκοπικά ως το «δίδυμο» του δεύτερου γύρου του επόμενου Μαΐου.
Βασική λοιπόν προϋπόθεση για την 62χρονη σοσιαλίστρια, είναι -εφόσον πάρει και επίσημα το κομματικό χρίσμα- να καταφέρει να συσπειρώσει την κατακερματισμένη γαλλική Αριστερά και να ενώσει τις δυνάμεις με τους Οικολόγους Πράσινους, στους μόλις οκτώ μήνες που απομένουν μέχρι να ανοίξουν οι κάλπες.
Δεδομένου και του πολιτικού προφίλ της, πάντως, αρκετοί αναλυτές μιλούν για μάταιο κόπο.
Η Αν Ινταλγκό σε παλαιότερη συνάντηση με τον Ισπανό πρωθυπουργό, Πέδρο Σάντσεθ (Reuters)
Μία δύσκολη υποψηφιότητα
Εγγονή Ισπανού αγωνιστή κατά της δικτατορίας του Φράνκο, κόρη ενός ηλεκτρολόγου και μιας μοδίστρας από την Ανδαλουσία -που κατέφυγαν το 1961 στη Λυών της νοτιοανατολικής Γαλλίας, όταν η ίδια ήταν δύο ετών- η Αν Ινταλγκό προβάλλεται σήμερα ως η εναλλακτική επίδοξη υποψήφια για το Ελιζέ, που θέλει να γεφυρώσει τις διαφορές της γαλλικής κοινωνίας.
Μια Γαλλο-ισπανίδα με μεταναστευτικές «ρίζες» και όχι από την εγχώρια πολιτική ελίτ, γέννημα-θρέμμα της μικρομεσαίας τάξης, που έγινε μέλος του Σοσιαλιστικού Κόμματος από το 1994, παλεύοντας με τις δικές της δυνάμεις για να χτίσει την καριέρα της: πολιτική και επαγγελματική.
Άρχισε ως επιθεωρήτρια εργασίας, με θητεία και στη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας (ILO), στη Γενεύη. Και συνέχισε ως σύμβουλος σε τρία υπουργεία επί προεδρίας Λιονέλ Ζοσπέν: στο πρώτο, δε, λειτουργώντας υπό την καθοδήγηση της τότε υπουργού Εργασίας και μετέπειτα επικεφαλής των Σοσιαλιστών, Μαρτίν Ομπρί.
Εκεί γνώρισε η Ινταλγκό τον σύζυγό της, Ζαν Μαρκ Ζερμέν, με τον οποίο (ούσα ήδη μητέρα δύο παιδιών από προηγούμενες σχέσεις) απέκτησε έναν γιό, τον οποίο στιγμάτισαν οι φήμες πως ήταν στην πραγματικότητα καρπός φερόμενου δεσμού της με τον μετέπειτα πρόεδρο της Γαλλίας, Φρανσουά Ολάντ.
Πολλοί αποδίδουν εν μέρει σε αυτόν την μετέπειτα πολιτική ανέλιξή της, με μέχρι σήμερα ορόσημο την εκλογή της -πρώτης γυναίκας στα χρονικά- στη δημαρχία της γαλλικής πρωτεύουσας, το 2014.
Αξίωμα, στο οποίο η Ινταλγκό συνεργάστηκε με τους Πράσινους και τους Κομμουνιστές και επανεξελέγη το 2020, παρά τη σωρεία επικρίσεων από πολιτικούς αντιπάλους της για διόγκωση του χρέους της πόλης (κυρίως σε κοινωνικά και περιβαλλοντικά προγράμματα) και για τον τρόπο διαχείρισης μιας σειράς κρίσεων επί των ημερών της στην παρισινή δημαρχία.
Προκάλεσε την οργή ισχυρών λόμπι με τα φιλόδοξα περιβαλλοντικά σχέδιά της, όπως τη χρήση κοινόχρηστων ποδηλάτων και ηλεκτροκίνητων οχημάτων δημόσιας χρήσης στους δρόμους του Παρισιού (το πρόγραμμα των τελευταίων τελικά ακυρώθηκε, λόγω μεγάλου κόστους), καθώς και την πεζοδρόμηση της δεξιάς όχθης του Σηκουάνα, με στόχο να περιοριστεί το καθημερινό κυκλοφοριακό χάος και να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης.
Οι ηγετικές τις ικανότητες δοκιμάστηκαν από τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι το 2015, τις ταραχές με τα «κίτρινα γιλέκα», την καταστροφική πυρκαγιά στον καθεδρικό ναό της Παναγίας των Παρισίων και, τώρα, από την πανδημία.
Τους τελευταίους μήνες, δε, επικρίνεται έντονα για τους τόνους σκουπιδιών και τις ορδές αρουραίων στην Πόλη του Φωτός, η οποία θα διοργανώσει το 2024 τους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Εμπόδια ενόψει
Οι επικριτές της χαρακτηρίζουν την Ινταλγκό αυταρχική και την κατηγορούν για ευνοιοκρατία. Οι υποστηρικτές της επικροτούν το πολιτικό της θάρρος.
Προβάλλοντας το προφίλ της υποψήφιας της «διπλανής πόρτας» και της μεσαίας τάξης, η ίδια πέρασε το καλοκαίρι περιοδεύοντας στη γαλλική ύπαιθρο, για να επικοινωνήσει το πολιτικό της μήνυμα στον μέσο ψηφοφόρο.
Στην ομιλία της του Ρουέν τόνισε -σε μία έμμεση μομφή προς τον Μακρόν, χωρίς να τον κατονομάσει- πως θέλει να βάλει τέλος «στην περιφρόνηση, την αλαζονεία και στο πατρονάρισμα όσων γνωρίζουν τόσο λίγα για τις ζωές μας, αλλά αποφασίζουν τα πάντα χωρίς εμάς, προκαλώντας τόσο θυμό και αγανάκτηση».
Στα τέλη της εβδομάδας, θα δώσει την πρώτη μάχη, με τις εσωκομματικές προκριματικές εκλογές στους Σοσιαλιστές, όπου αναμένεται -εκτός απροόπτου- να επικρατήσει.
Εν αναμονή της λεπτομερούς ανακοίνωσης της προεκλογικής ατζέντας της, η Ινταλγκό κυκλοφορεί αυτή την Τετάρτη το νέο βιβλίο της, με τίτλο «Μία Γαλλίδα Γυναίκα», δηλώνοντας «πιστή στο κόμμα, αλλά πάντα ελεύθερη».
Παραμένει ωστόσο άγνωστο εάν μπορεί να κερδίσει τις καρδιές των δυσαρεστημένων ψηφοφόρων του κόμματός της -που βρίσκεται σε διαρκή κρίση μετά το εκλογικό «στραπάτσο» του 2017- και του ευρύτερου χώρου της Αριστεράς.
Στις τελευταίες δημοσκοπήσεις, συγκεντρώνει μόλις 8% στην πρόθεση ψήφου, έναντι 24% και 21% που συγκεντρώνουν αντιστοίχως ο Μακρόν και η Λεπέν για τον πρώτο γύρο του ερχόμενου Απριλίου.
Ο Ζαν Λικ Μελανσόν της Ανυπότακτης Αριστεράς είναι στο 11%. Ο Γιανίκ Ζαντό των Πρασίνων στο 7%. Στο 16%, 14% και 9% αντίστοιχα κινούνται οι δεξιοί υποψήφιοι Ξαβιέ Μπερτράν, Βαλερί Πεκρές και Μισέλ Μπαρνιέ.
Σε αυτό το κατακερματισμένο πολιτικό σκηνικό, πολλοί θεωρούν εξαιρετικά αμφίβολο να καταφέρει η Ινταλγκό να κάνει μία προεκλογική έκπληξη, ανάλογη με αυτή του Σοσιαδηλοκρατάτη Όλαφ Σολτς στη Γερμανία.
«Η Γαλλία σήμερα κλίνει ξεκάθαρα προς τα δεξιά», παρατηρεί στους New York Times ο συγγραφέας και πολιτικός αναλυτής Φιλίπ Λαμπρό.
Τάση, που -όπως επισημαίνει- πλέον παγιώνεται, με την καλλιέργεια ενός κλίματος διαρκούς φόβου γύρω από την εθνική ασφάλεια και το μεταναστευτικό.