των Martin Farrer & Vincent Ni
Η κρίση που έχει ζώσει την Evergrande αποτελεί την πιο μεγάλη δοκιμασία την οποία έχει μέχρι σήμερα υποστεί ο Σι Τζινπίνγκ, στην προσπάθειά του να μεταρρυθμίσει τα υπερχρεωμένα μεγαθήρια της κινεζικής οικονομίας.
Θα μπορούσε, επίσης, να αποδειχθεί ότι είναι η πιο σοβαρή δοκιμασία που έχει αντιμετωπίσει το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Κίνας εδώ και πολλά χρόνια.
Από τη στιγμή που οργισμένοι διαδηλωτές κατέλαβαν τα κεντρικά γραφεία της προβληματικής εταιρείας, ορισμένοι αναλυτές περιέγραψαν την κρίση ως τη «Lehman Brothers της Κίνας».
Μόνο που αυτή τη φορά, έχουμε να κάνουμε με ένα κατασκευαστή ακινήτων ο οποίος ξαφνικά αδυνατεί να ανταποκριθεί στο χρέος των 300 δισ. δολαρίων που έχει σωρεύσει και όχι με μια επενδυτική τράπεζα για την οποία, πριν από 13 χρόνια, αρκετοί πίστευαν ότι είναι πολύ μεγάλη για να καταρρεύσει, τελικά όμως πετάχτηκε στους λύκους.
Παρά το γεγονός ότι ενδέχεται να υπάρχουν ορισμένα κοινά στοιχεία, οι πιο ακραίες προφητείες περί κατάρρευσης της Κίνας ίσως έχουν τόση δόση αλήθειας όση και η εκτίμηση πως το Πεκίνο απλώς θα επέμβει, προκειμένου να διασώσει την Evergrande και να διασφαλίσει ότι οι συνέπειες από την αποτυχία ενός κατασκευαστικού γίγαντα δεν θα επεκταθούν και σε άλλους τομείς της κινεζικής οικονομίας.
Αισθητή η πίεση στον κλάδο ακινήτων
Ωστόσο, καθώς οι αναταράξεις συνεχίζονται, η πίεση στον κλάδο των ακινήτων της Κίνας είναι αισθητή πολύ πέρα από τη συγκεκριμένη εταιρεία.
Είναι χαρακτηριστικό ότι τα στοιχεία του Αυγούστου που δόθηκαν στη δημοσιότητα την περασμένη εβδομάδα αποτύπωσαν μια υποχώρηση της αξίας των ακινήτων που πωλήθηκαν αυτό το διάστημα κατά 19,7% σε ετήσια βάση – η μεγαλύτερη από τον Απρίλιο του 2020.
Επιβράδυνση παρατηρείται, επίσης, στην αύξηση των τιμών των ακινήτων.
Το ερώτημα που τίθεται είναι με ποιο τρόπο θα παρέμβει το Πεκίνο – εάν τελικώς παρέμβει. Ορισμένοι αναλυτές πιστεύουν πως θα επιδιώξει να διασώσει ένα τμήμα της Evergrande, μέσω μιας «πολιτικοποιημένης ιεραρχίας» πιστωτών, με επικεφαλής τους μικρούς επενδυτές και αγοραστές ακινήτων οι οποίοι κατέλαβαν τα γραφεία της προκειμένου να απαιτήσουν να πάρουν πίσω τα χρήματά τους.
Μια τέτοιου είδους δημόσια διαμαρτυρία, άλλωστε, είναι σπάνια για τα δεδομένα της Κίνας και το Πεκίνο δεν μπορεί να ρισκάρει την κλιμάκωσή της σε ένα αφήγημα για τις ελίτ που πλουτίζουν σε βάρος των απλών ανθρώπων.
Πάντως, όπως ισχυρίζεται η «Capital Economics», ακόμη και στην περίπτωση που μεθοδευτεί μια ομαλή προσγείωση, ο κλάδος που αποτέλεσε την κινητήριο δύναμη για την ανάπτυξη της Κίνας για τα προηγούμενα 25 χρόνια εισέρχεται σε μια περίοδο υποχώρησης, η οποία ενδέχεται να έχει σοβαρότατες συνέπειες για τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη.
Ηδη, όπως τονίζουν οι υποστηρικτές αυτής της άποψης, οι πωλήσεις γης και κατοικιών βρίσκονταν σε υποχώρηση, εν μέρει επειδή η επιβράδυνση της αύξησης του πληθυσμού λειτουργεί ως φυσικό φρένο για την αγορά ακινήτων.
Για του λόγου το αληθές, υπάρχουν σήμερα λιγότεροι ενήλικες σε σύγκριση με ό,τι πριν από δέκα χρόνια, κάτι που αποτυπώνεται και στη μείωση κατά 1% του αριθμού των γάμων στο διάστημα από το 2013 ως το 2019.