Στο ποδόσφαιρο δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος. Ωστόσο, στο τέλος της ημέρας, συνήθως ο καθένας παίρνει αυτό που δικαιούται. Ο Ολυμπιακός μπορούσε να διεκδικήσει κάτι περισσότερο στη Φρανκφούρτη. Θα μπορούσε, εάν ο Ελ Αραμπί είχε βάλει την μπάλα γκολ ή είχε βρει σωστά τον Μασούρα στη μεγάλη ευκαιρία του 40ού λεπτού, για να γίνει το 1-2 και να αλλάξει η ιστορία του αγώνα. Θα μπορούσε και στη συνέχεια της φάσης, αλλά ο αμαρκάριστος Παπασταθόπουλος σημάδεψε τον Τραπ. Αλλά αυτό δεν έγινε. Η Αϊντραχτ το έβαλε στο 45+3. Εκανε το 2-1 και άλλαξε τη ροή του ματς.
Η καλύτερη ομάδα νίκησε. Και αυτή δεν ήταν οι Ερυθρόλευκοι. Ο Ολυμπιακός δεν έπαιξε καλά στη Γερμανία. Και ηττήθηκε. Συμβαίνει. Το είπε και ο Μαρτίνς ότι η εικόνα της ομάδας του δεν ήταν αυτή που έπρεπε, ειδικά στην επανάληψη. Ωστόσο, έχει και λόγους να αναρωτιέται «what if». Διότι υπάρχουν απορίες. Σοβαρές απορίες.
Μία τεράστια, άλυτη απορία είναι πώς γίνεται να τελείωσε το παιχνίδι ο Κρίστιαν Γιάκιτς χωρίς καν να δεχθεί μια κίτρινη κάρτα. Εστω για τα μάτια του κόσμου. Σαν να ήταν… αόρατος. Και η απορία είναι εύλογη, διότι ο Κροάτης χαφ συμμετείχε σε τρεις κραυγαλέες φάσεις του αγώνα. Εξηγούμαστε…
1) Εκανε το πέναλτι που κέρδισε ο Ολυμπιακός στο 29ο λεπτό. Εκανε χέρι. Ξεκάθαρο, αδιαμφισβήτητο. Αλλά ο διαιτητής δεν του έδειξε κίτρινη κάρτα! Ενώ 4 λεπτά πριν είχε δώσει κίτρινη κάρτα στον Σισέ, επειδή έπεσε στο χορτάρι και παρέσυρε τελείως άθελά του και εντελώς ακίνδυνα τον Μπορέ!
2) Αυτό, όμως, είναι μόνο το πταίσμα. Διότι ο προκλητικός διαιτητής Τιάγκο Μαρτίνς δημιούργησε σοβαρές απορίες αναφορικά με το σκισμένο μάτι του Ελ Αραμπί. Φάση (στο 36’ και με το σκορ 1-1) που η γερμανική τηλεόραση δεν μας έδειξε ποτέ πώς προέκυψε. Δεν γίνεται να χάθηκε από τα ριπλέι η αγκωνιά του Γιάκιτς (ναι πάλι αυτός) σε ματς με 30 κάμερες. Μπροστά στον διαιτητή έγινε η αγκωνιά. Δεν γίνεται να μην την είδε. Δεν γίνεται να μην το βλέπουν 4 διαιτητές ή να μην ασχολείται το VAR να φανεί τι συνέβη. Διότι το VAR δεν ασχολήθηκε. Ανάλυση της φάσης δεν έγινε. Το ματωμένο πρόσωπο του Ελ Αραμπί, δεν τους… συγκίνησε. Ούτε τα δύο ράμματα.
3) Επίσης, είναι απορίας άξιο που η εν ψυχρώ κλοτσιά που δέχθηκε ο Ρέαμπτσιουκ στο κεφάλι στο 56′, πάλι από τον Γιάκιτς, έγινε… κόρνερ, αντί για πέναλτι! Μια ακόμη φάση που επίσης θα μπορούσε να έχει αλλάξει τελείως την ιστορία του αγώνα. Διότι, ναι, ο Ολυμπιακός έπαιξε άσχημα, αλλά δεν πήρε τίποτε από αυτά που δικαιούνταν, πέραν του πέναλτι.
Αλλά ας μείνουμε στα όσα είπε ο Μαρτίνς. Ο οποίος, πέραν του ότι μίλησε για δίκαιη νίκη της Αϊντραχτ, είπε και κάτι ακόμη, που κρύβει όλη την ουσία της παρουσίας των Ερυθρόλευκων στους ομίλους του Europa League. Εάν πριν ξεκινήσει η 6άδα των αγώνων της διοργάνωσης, έλεγαν στον Μαρτίνς ότι ο Ολυμπιακός στο τέλος της πρώτης 3άδας αγώνων του ομίλου του θα έχει 6 βαθμούς, με ένα παιχνίδι εντός (Ανβερπτ) και τα δύο πιο δύσκολα εκτός (Φενέρ, Αϊντραχτ), είναι βέβαιο ότι θα το «αγόραζε». Χωρίς δεύτερη συζήτηση.
Ο Ολυμπιακός έχει κάθε δικαίωμα να κάνει ένα κακό παιχνίδι. Την έκανε στο 15ο παιχνίδι του τη φετινή σεζόν. Σε ένα ματς που θα μπορούσε να χάσει. Μια όχι «εκτός προγράμματος» ήττα. Μια ήττα από εκείνες που σε κάνουν σοφότερο και δεν σε βάζουν στα σχοινιά. Μια ήττα που δεν αλλάζει πολλά ως προς τον «προγραμματισμό» στον όμιλο. Καθώς με νίκη επί των Γερμανών στις 4 Νοεμβρίου, στο Γεώργιος Καραϊσκάκης. ο Ολυμπιακός «καβαλάει» πάλι στην πρώτη θέση. Και μετά έχει να πάει στο Βέλγιο για το ματς με την Αντβερπ, αλλά και να υποδεχθεί τη Φενέρ, τελευταία αγωνιστική. Όλα, λοιπόν, είναι στο χέρι του. Και η πραγματική μάχη θα γίνει στο γήπεδό του. Εκεί όπου όλα τα παιχνίδια είναι διαφορετικά.
Από εκεί και πέρα, σε ό,τι έχει να κάνει όσα συνέβησαν στην αναμέτρηση με την Αϊντραχτ, ο Μαρτίνς επέλεξε να παρατάξει την «καλύτερη» ενδεκάδα που είχε στο μυαλό του. Δεν άλλαξε την άμυνα, λόγω ομοιογένειας και ισορροπίας. Επένδυσε στην «καλή» του 3άδα Εμβιλά, Μπουχαλάκης, Καμαρά. Επένδυσε στη ρέντα και την ενέργεια του Αγκιμπού, στην αποτελεσματικότητα του Μασούρα και την εκτελεστική δεινότητα του Ελ Αραμπί. Θεωρητικά, λοιπόν, έβαλε τους «καλύτερούς» του.
Ωστόσο η βραδιά κύλησε με αρκετούς παίκτες σε όχι καλή ημέρα. Στην άμυνα ο Σωκράτης ήταν ο μοναδικός που είχε ενέργεια και σωστές επιλογές. Ο Σισέ επηρεάστηκε από το πέναλτι. Ο Ρέαμπτσιουκ είχε ενέργεια, έκανε ασταμάτητα κούρσες, αλλά ταλαιπωρήθηκε αφάνταστα από τον Τουρέ. Ο Λαλά έκανε 3ο σερί μέτριο παιχνίδι. Εμβιλά και Μπουχαλάκης δεν ήταν σε καλή ημέρα, ενώ ο Καμαρά είχε καλές στιγμές, αλλά και πάλι έδειξε να «χάνεται» από κάποια στιγμή και μετά. Ο Μασούρας έκανε πολύ δουλειά μπροστά, ο Αγκιμπού δεν είχε μεγάλη συμμετοχή στο παιχνίδι, αν και δεν ήταν αρνητικός. Ενώ ο Ελ Αραμπί ήταν μέσα στις φάσεις, ήταν θετικός, αλλά αυτή η φάση του 40ού λεπτού, αποδείχθηκε κομβική.
Ο Ολυμπιακός έδειξε να μην μπορεί να βρει καμία απάντηση στο πρόβλημα Κόστιτς, ενώ τα ανεβάσματα του Τουρέ, αλλά και οι «μπούκες» του Μπορέ στην περιοχή, επίσης ήταν ένα μόνιμο και άλυτο πρόβλημα. Και μπορεί ο Μαρτίνς να σημείωσε ότι ο Ολυμπιακός δεν είχε έλλειμα ενέργειας, αλλά η είσοδος του πιο φρέσκου Κούντε, έδειξε ότι οι Ερυθρόλευκοι θα πρέπει να βρουν τρόπο για να ανακτήσουν τις δυνάμεις τους, να βάλουν κι άλλους παίκτες στην εξίσωση. Και να ανασυνταχθούν.
Ο χρόνος δεν είναι σύμμαχος. Η δουλειά ξεκίνησε σήμερα, με προπόνηση στην Κοπεγχάγη. Και ο Μαρτίνς πρέπει να βρει τα κατάλληλα πρόσωπα και τις σωστές ιδέες, για να αλλάξει εικόνα ο Ολυμπιακός κόντρα στον ΠΑΟΚ. Η νίκη στο ντέρμπι είναι αδιαπραγμάτευτη. Όχι γιατί κρίνει κάτι. Αλλά γιατί θα δείξει ότι οι Ερυθρόλευκοι αντιδρούν. Η ποιοτική ανωτερότητα είναι δεδομένη. Αλλά στα λόγια δεν κερδίζει κανείς. Και για αυτόν τον λόγο οι συζητήσεις που έγιναν το πρωί της Παρασκευής, πρέπει να αποτυπωθούν στον αγωνιστικό χώρο την Κυριακή…