Pressone

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είχε γίνει viral πέρσι, περίπου τέτοιες μέρες, όταν διαφωνούσε ανοιχτά με την ερώτηση-τοποθέτηση του ρεπόρτερ του Athletic, Έρικ Νεμ, πως η σεζόν των Μπακς ήταν αποτυχημένη μετά τον αποκλεισμό από το Μαϊάμι.

Fast forward έναν χρόνο μετά και το Μιλγουόκι αποχαιρετά και πάλι πρόωρα τη σεζόν, με θύτες αυτή τη φορά τους Πέισερς. Τα «ελάφια» είναι σαφές πως έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους, αφού μετά το πρωτάθλημα του 2021 μετρούν δύο αποκλεισμούς στον πρώτο γύρο και έναν στον δεύτερο. Κι αυτό δεν μπορεί παρά να συνιστά αποτυχία.
Η εύκολη ανάγνωση είναι πως η κακοδαιμονία δεν λέει να τους αφήσει στα playoffs να αγιάσουν: το 2022 δεν είχαν διαθέσιμο τον Μίντλετον, πέρσι τον Γιάννη σε δύο παιχνίδια και φέτος ξανά τον Greek Freak αλλά σε όλη τη σειρά. Όμως όσο η αποτυχία αποδίδεται αποκλειστικά στην τύχη και δεν διορθώνονται τα εμφανή προβλήματα που υπάρχουν στη στελέχωση και την καθοδήγηση της ομάδας, οι Μπακς κινδυνεύουν να σπαταλήσουν κι άλλα χρόνια από το prime του Γιάννη Αντετοκούνμπο.
Μπακς: Απέτυχαν και όχι από ατυχία

Ένα mega-trade που δεν δούλεψε ποτέ

Οι Μπακς τάραξαν τα νερά του ΝΒΑ αποκτώντας πέρσι τον Ντέμιαν Λίλαρντ με αντάλλαγμα τον Τζρου Χόλιντεϊ. Το Μιλγουόκι αποκτούσε για πρώτη φορά έναν σταρ του βεληνεκούς του Γιάννη Αντετοκούνμπο για να τον πλαισιώσει, ωστόσο αυτό δεν πήγε πολύ καλά. Όχι μόνο επειδή-κακά τα ψέματα-ο Λίλαρντ δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες που υπήρχαν, αλλά-ίσως κυρίως-επειδή η υπόλοιπη στελέχωση δημιούργησε μια ομάδα χωρίς συνεργασίες στην επίθεση και παντελώς ανοχύρωτη στην άμυνα. Οι Μπακς, δίχως υπερβολή, παρουσίασαν αποκρουστικό θέαμα στην επίθεσή τους, όπου οι δύο σταρ της ομάδας έμοιαζαν να αναλαμβάνουν ατομικά εκ περιτροπής κάθε κατοχή. Ελάχιστο play-making, καμία χημεία και ένα προβλέψιμο πράγμα που δεν ήταν μόνο άσχημο στο μάτι, αλλά και σχετικά αναποτελεσματικό. Είναι ενδεικτικό πως η ομάδα έπαιρνε μόλις το 61,5% των πόντων της από ασίστ, μόλις 20η σε όλο το ΝΒΑ στη συγκεκριμένη κατηγορία.
Το ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα, ωστόσο, ήταν η άμυνα. Με την αποχώρηση του Χόλιντεϊ (αλλά και του Γκρέισον Άλεν) η πρώτη ζώνη άμυνας πήγε περίπατο, αφού Λίλαρντ και Μπίσλεϊ σε όλη τους την καριέρα μαρκάρουν… διακριτικά. Ο επιβαρυμένος από τραυματισμούς Μίντλετον και ο επίσης «αεραμυνίτης» Πόρτις ασφαλώς δεν βοήθησαν και κάπως έτσι ο Αντετοκούνμπο έπρεπε να γίνει… λάστιχο για να μπαλώνει τρύπες, ενώ ο ούτως ή άλλος βαρύς Λόπεζ απλώς προσπαθούσε να κόψει ό,τι προλάβαινε στον αέρα. Η οπισθοφυλακή των Μπακς ξεχαρβαλωνόταν εύκολα από το πρώτο σκριν ή την πρώτη περιστροφή και όλο αυτό το… χάλι αποτυπώνεται και αριθμητικά από το γεγονός πως είχαν τη 19η άμυνα στην κανονική περίοδο με 115 πόντους παθητικό ανά 100 κατοχές.

Κακές επιλογές σε πάγκο και στελέχωση

Οι Μπακς πλήρωσαν ακριβά τα λάθη τους. Κι αν η απομάκρυνση του Μάικ Μπουντενχόλζερ βγάζει κάποιο νόημα, αφού φαινόταν πως η συνεργασία είχε πια κάνει τον κύκλο της, οι επόμενες επιλογές αποδείχτηκαν ακατανόητες. Το front office επέλεξε να ρισκάρει σε έναν προπονητή με μηδενική εμπειρία head coach, τον Άντριαν Γκρίφιν (παρότι η αγορά είχε πολύ πιο «σίγουρες» λύσεις, όπως του Νικ Νερς), αλλά αυτό δεν ήταν το μεγαλύτερο λάθος. Πιο κραυγαλέο ήταν πως ανατέθηκε η ευθύνη της ομάδας σε έναν προπονητή με τη φήμη του defensive specialist, ο οποίος όμως είδε λίγες εβδομάδες μετά να φεύγει ο με διαφορά καλύτερος αμυντικός (τουλάχιστον περιφερειακός) του ρόστερ. Σε μια λίγκα που ξεχειλίζει από φρεσκάδα, ενέργεια και ένταση, ο «Γκριφ» κλήθηκε να φτιάξει μια ομάδα με τον μεγαλύτερο μέσο όρο ηλικίας στο ΝΒΑ, με τον Αντετοκούνμπο μετά από σοβαρό χειρουργείο, τον Μίντλετον στα 32 του μετά από μια σεζόν με μόλις 38 εμφανίσεις λόγω χρόνιων προβλημάτων, τον Λόπεζ στα 35 του και τον Λίλαρντ στα 33 του μετά από δύο «κουτσουρεμένες» χρονιές με τραυματισμούς.
Η απομάκρυνση του… εύκολου «φταίχτη» Άντριαν Γκρίφιν ήταν αναμενόμενη και ουδείς απόρησε, αφού το 30-13 που είχαν επί των ημερών του οι Μπακς δεν ταίριαζε επ ουδενί με την εικόνα τους στο παρκέ. Όμως η επιλογή του Ντοκ Ρίβερς μόνο καλύτερα δεν έκανε τα πράγματα. Ένας προπονητής που θεωρείται… παρωχημένος, που στα 62 του δείχνει να έχει μείνει πίσω σε ιδέες απέναντι σε πιο «φρέσκα» μυαλά, δεν μπόρεσε να βελτιώσει ουσιαστικά την ομάδα του. Στο 17-19 που είχε στην regular season, 19-23 αν προσθέσουμε και τα playoffs, που είχε με τους Μπακς υπάρχει, βέβαια, το ελαφρυντικό πως είχε σε μόλις οκτώ ματς στην πεντάδα του ταυτόχρονα Γιάννη, Λίλαρντ και Μίντλετον (έπαιξαν μαζί μόλις 758 λεπτά), οπότε δεν πρόλαβε να αναπτύξει τη χημεία που έψαχνε. Όμως οι 9 ήττες σε 12 ματς φέτος από τους φτεροπόδαρους, νεανικούς και γεμάτους ενέργεια Πέισερς ίσως δείχνει στους καταπονημένους, γερασμένους και στάσιμους Μπακς πως η μπογιά τους έχει περάσει.
Μπακς: Απέτυχαν και όχι από ατυχία

Ζόρικη η επόμενη μέρα

Οι Μπακς καλούνται να πάρουν δύσκολες αποφάσεις για το μέλλον. Ο Ντοκ Ρίβερς δεν μοιάζει να είναι ο άνθρωπος που μπορεί να αλλάξει δραστικά τη μοίρα τους, ωστόσο έχει υπογράψει συμβόλαιο ως το 2027 για 40 εκατ. δολάρια! Ασχολίαστο…
Σε ό,τι αφορά στη στελέχωση, τα πράγματα είναι ακόμη πιο ζόρικα. Τα περιθώρια χειρισμών είναι πολύ μικρά, καθώς μόνο τέσσερις παίκτες καλύπτουν 152 από τα 171 εκατ. δολάρια του salary cap της νέας σεζόν. Αντετοκούνμπο (48,7 εκατ.), Λίλαρντ (48,7 εκατ.), Μίντλετον (31,6 εκατ.) και Λόπεζ (23 εκατ.) αφήνουν με το κασέ τους ελάχιστο… περίσσευμα για κινήσεις. Πόσω μάλλον από τη στιγμή που ο Πόρτις μπορεί να υπογράψει το καλοκαίρι τετραετή επέκταση για 78,9 εκατ. δολάρια, ενώ ο Κόνατον έχει λαμβάνειν 9,4 εκατ. δολάρια τη νέα σεζόν. Είναι προφανές πως αν οι Μπακς δεν αποφασίσουν να «θυσιάσουν» κάποιο/α από τα μεγάλα ονόματά τους σε ανταλλαγή, δεν θα έχουν τη δυνατότητα για ουσιαστικές προσθήκες, από τη στιγμή που δεν έχουν να περιμένουν κάτι καλό από τα ντραφτ για τα επόμενα… αρκετά χρόνια.
Δεδομένου ότι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο δεν… αγγίζεται και ο Λίλαρντ δύσκολα δεν θα πάρει την ευκαιρία για μια δεύτερη σεζόν, μένει να φανεί αν υπάρχει πρόθεση να «σπρωχτούν» στην αγορά Μίντλετον, Λόπεζ ή Πόρτις. Όμως η ηλικία τους δεν τους καθιστά και τόσο ελκυστικούς στην αγορά.
Σε κάθε περίπτωση, είναι προφανές πως οι Μπακς δεν μπορούν να πετύχουν με τη γερασμένη συνταγή που επέλεξαν φέτος, χωρίς «φρέσκα» παιδιά που να προσφέρουν ουσιαστική προοπτική (ούτε ο Μπότσαμπ, ούτε ο Λίβινγκστον, ούτε ο Τζάκσον, ούτε ο Γκριν δείχνουν να μπορούν να εξελιχθούν σε κάτι φοβερό) και απλώς ποντάροντας κάθε χρόνο σε βετεράνους-συμπληρώματα που δεν μπορούν να κάνουν διαφορά, όπως ο Μπέβερλι, ο Κράουντερ ή ο Γκαλινάρι.
Ο κίνδυνος για τον οργανισμό δεν είναι να έχουν 1-2 ακόμη αποτυχημένες χρονιές, αφού αυτές ήταν… συνήθεια τα προηγούμενα χρόνια. Η μεγαλύτερη ανησυχία των Μπακς πρέπει να είναι πως έχουν αρχίσει να σπαταλούν τα καλύτερα χρόνια της καριέρας του Γιάννη Αντετοκούνμπο, το λεγόμενο prime του, με κακοσχεδιασμένες και κακοχτισμένες ομάδες. Κι ο άνθρωπος που άλλαξε τη μοίρα του οργανισμού τα τελευταία 10-11 χρόνια μολονότι έχει συμβόλαιο ως το 2027, δεν είναι καθόλου βέβαιο πως θα θέλει με την ίδια όρεξη να συνεχίσει σε έναν οργανισμό που αντί να προοδεύει δείχνει όλο και να βαλτώνει.